“පාන්දරම ගොස් පන්විල දැකලා … යාන් වෙලා තිබුපන් උදුරාලා… මාන් බලන සේ පන් අත පත ගාලා …. හීන් හීන් පන් තිබුණිය ලීලා…., පන් කර්මාන්ත අගාධයට යන කාල වකවානුවක පොළොන්නරුව මනම්පිටියේ පදිංචි ලාලනී පුෂ්පිකා මහත්මිය තම ජීවන අරගලය ගෙන යන්නේ මේ කර්මාන්තයත් එක්ක. තම මවගේ ආභාෂයෙන් විවිධ ආකාරයේ පන් පෙට්ටි මල් පෝච්චි අත් බෑග් කුණු කූඩ

“අපිව යුධ බිමේ ඉදරියට යවන්නැහැ”. ලමා වියේ සිටම ක්‍රීඩාවට නැඹුරු වූ පීතර මහතා හමුදා පාපන්දු ක්‍රීඩකයකි. තම සේවා කාලය අවසන් වූ පසු අම්පාර පිහිටි රජයේ සීනි කර්මාන්තශාලාවේ ආරක්ෂක නිලධාරියකු ලෙස සේවය කළේ එම රැකියාවට ඉමහත් ඇල්මකින් යුතුවය. අවාසනාවකට කර්මාන්ත ශාලාව වසා දැමීමත් සමග එම රැකියාවට ආයුබෝවන් කීමට පීතර මහතාට සිදුවිය. පරිසරය කලාත්මක ඇසකින් දැකීම මොහොට

“මන් දේශීය නිෂ්පාදන අගය කරන කෙනෙක් ..ඒ අදහසින් තමයි මන් අපේ ව්‍යාපාරය ආරම්භ කළේ…..” ඒ තම ව්‍යාපාරය පිළිබඳ තෘප්තිමත් දිරිය කාන්තාවකගේ තවත් එක් ඇරඹුමකි.දේශයට සුබ සිහිනයකි. ප්ලාස්ටික්වලින් තොර දේශයක් වෙනුවෙන් මෙවර අපගේ කතා නායකයා නමින් සුජීව මහත්මයා හා ඔහුගේ බිරිඳ ප්‍රියන්ති මහත්මියයි. සුජීව මහතාගේ හා මහත්මියගේ කාලාන්තරයක් තිබූ අදහසක් මල්ඵල ගන්වමින් දේශීය දැවකම් මුසු වූ

මෙවර Zeroplastic වෙතින් ගෙන එන්නේ ස්වඋත්සහයෙන් ම අජීවී වස්තුවකට හරි අපූරුවට කලාවක් මුසු කරන කලාත්මක දෑතක් සහිත නිර්මාණශීලි ,දක්ෂ පුද්ගලයකු ගැනයි. ඔහු නෙවිල් වික්‍රමසිංහ මහතා. බොහෝමයක් දෙනා එදිනෙදා සිය නිවසින් බැහැර කරන පොල්කටු මගින් ඔහු අපූරු වූත් නිර්මාණාත්මක වූත් විසිතුරු භාණ්ඩ වගේම ගෘහ උපකරණ ද නිර්මාණය කරනවා. ඔහුට මේ අදහස පහළ වන්නේ ඔහුට ලැබුන පුංචි

ප්ලාස්ටික් වලින් තොර දේශයක් උදෙසා නිරතුරුව කටයුතු කරන Zeroplastic අපේ මේ සූදානම තම ආදරණීය සැමියාගෙන් ලද ආභාසයෙන් පරිසර හිතකාමී නිෂ්පාදන පෙළක හිමිකාරිනියක් වූ ධෛර්යවන්ත කාන්තාවක් ගැන කතා කිරීමටයි. නමින් නදීශා වන ඇය පැවසූයේ ඇයට කිසිවිටකත් එවැනි එවැනි ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කිරීමට අදහසක් නොතිබුණු බවයි.නමුත් ඇය තුළ පැවති ආසාව හා දක්ෂතාවය නිසා ඇය මේ වන විට මුළු

වෛරස  හෑම  මීටරයේ    < දුර >     තියලා ඇතැමෙක් නොදුටු පැති හරිහැටි හරවාලා කර්මයෙ පුවත ටොකු ලෙස ඉඟි කරවාලා සත්‍යයකි, නැතිය  පණ තරමට   මිණි මාලා ආදර  සොබා  මව්  වෙත  සිත්   අද්දාලා නිදි  හුන්   විසල්  විස්කම්   ඇහැ-රවාලා කිව යුතු යමකි, නුවණින් හැම අමතාලා තවකෙක් දුටුව රන් අසුනකි ය, කොරෝනා..